از ۲۹ اسفند تا ۱۵ فروردین؛ روزهایی که به همت تبدیل شد:
تصور کنید، تمام کشور در تعطیلات بود و بیمارستان شهید رحیمی، به قطبی از نور و امید تبدیل شد. از طلوع خورشید تا پاسی از شب، پزشکان و پرستاران، با روپوشهای سفید و لبخندی بر لب، به پیشواز ۲۰ هزار و ۳۴۸ بیمار شتافتند. این عدد، تنها یک آمار نیست؛ هر کدام از این بیماران، یک داستان داشتند، یک درد و یک امید به بهبود. و کادر درمانی، با تمام وجود، این امید را زنده نگه داشتند.
معجزه در اتاق عمل؛ هر نفس، یک پیروزی:
درست در روزهایی که لحظهها با بوی عید عجین شده بود، ۱۳۳ بیمار، با اضطراب و درد، قدم به اتاقهای عمل گذاشتند. آنجا، پزشکان ماهر، با دستان توانمندشان، معجزههای کوچک زندگی را رقم زدند. هر عمل جراحی اورژانسی، یک نبرد بود و هر بهبود، یک پیروزی شیرین. و در کنار این نبردها، ۱۳۲ نوزاد عزیز، با گریههای معصومانهشان، بهار زندگی را برای خانوادههایشان آغاز کردند. این صداها، زیباترین موسیقی نوروز بود که در راهروهای بیمارستان میپیچید و نویدبخش زندگی تازه بود.
پناهگاه امن در شلوغی نوروز:
بخش اورژانس، همیشه قلب تپنده یک بیمارستان است، اما در ایام نوروز، این قلب با توانی مضاعف میتپید. ۹۸۹ بیمار به اورژانس جنرال مراجعه کردند و در آنجا، دستان یاریرسان کادر درمانی، تسکینی بر دردهایشان بود. پزشکان عمومی، این سربازان خط مقدم سلامت، به ۵ هزار و ۴۴۶ بیمار خدمت رساندند و گوش شنوایی برای نگرانیهایشان بودند.
پشت صحنه تلاشها؛ قهرمانان گمنام:
اما این تنها بخشی از داستان است. پشت صحنه، قهرمانان گمنامی بودند که بدون آنها، هیچ چیز امکانپذیر نبود:
- آزمایشگاه، با ۸ هزار و ۸۳۵ خدمت، رازهای نهفته در بدن بیماران را کشف کرد.
- رادیولوژی با ۷۲۹ مورد و سونوگرافی با ۴۷۷ مورد، چشم پزشکان شدند برای دیدن آنچه پنهان بود.
- سیتیاسکن با ۶۵۹ مورد و نوار قلب با ۱۶۰۳ مورد، به تشخیصهای حیاتی کمک کردند.
- و بخش مامایی، با ۴۹۵ خدمت، همدم و یاور مادرانی بود که به امید دیدن فرزندشان لحظهشماری میکردند.
بیمارستان “شهید رحیمی”، نه فقط یک بنا، که یک قلب بزرگ:
این داستان، بیش از آنکه گزارش آماری باشد، روایتی است از تعهد، دلسوزی و عشقی که کادر درمانی بیمارستان “شهید رحیمی” در دل نوروز، تقدیم جامعه کردند. آنها، در اوج تعطیلات، بیدار ماندند تا امید را در دل دیگران روشن نگه دارند. و این زیباترین درس نوروز است: خدمت به همنوع، حتی در ایام جشن و شادمانی.
- کد خبر 1992
- پرینت





