اسدی جوزانی در سخنرانی خود به این نکته اشاره کرد که تجربه گرایی در آثار یادعلی سبب شده است که با داستان‌های متنوعی از نظر ساختار و درون‌مایه روبه رو باشیم.

وی گفت: این تجربه گرایی را گاهی به شکل بسیار فرمال در داستان های کوتاه یادعلی می‌بینیم.مثلاً در داستان های ملاحظاتی پیرامون خسرو و شرح نامشروح آرایش نامه با دو جنبه زبانی و روایی روبه‌رو می‌شویم.

به گفته او، یادعلی در داستان ملاحظاتی پیرامون خسرو جمله ها را به گونه ای تغییر می‌دهد که اصولاً خوانش متن با شکل روبه رو می‌شود. از سوی دیگر در داستان شرح نامشروح آرایش نامه، یادعلی به متنی کهن استناد می‌کند و در حقیقت پارودیِ پارودی خلق می‌کند.

اسدی جوزانی خاطرنشان کرد: این داستان پارودی دیوان البسه نظام قاری و قسمت آرایش نامه‌ی کتاب اوست. یادعلی در میان نثر قرن نهمی کتاب نظام قاری، به نقد تاریخ و فرهنگ پرداخته است.

وی اضافه کرد: در رمان های یادعلی نیز با این تجربه‌گرایی روبرو می‌شویم. مثلاً در آداب بی‌قراری، نویسنده با روایتی تازه رمانش را در سه فصل، به گونه ای روایت می‌کند که حس تعلیق و عدم قطعیت در آن جلوه‌گر می‌شود.

اسدی جوزانی در ادامه به رمان آداب دنیا نیز اشاره کرد که در آن با استفاده از مولفه‌های ژانر کاراگاهی، رمانی در ادامه آداب بی‌قراری خلق می‌کند با این تفاوت که در رمان آداب دنیا گروهی برای ایجاد زندگی بهتر و یا به عبارتی زندگی آرمانی، کارهایی انجام می دهند.

اسدی جوزانی درباره داستان بلند آمرزش زمینی، گفت: این رمان برگرفته از تجربه مستقیم نویسنده از ماجراهایی است که پس از چاپ کتاب آداب بیقراری برای یادعلی به وجود آمدکه به زندانی شدن یادعلی منجر شد.

او به ساختار روایی دایره ای و تفاوت نثرها در این داستان و به نثر داستان یادعلی اشاره کرد و گفت: نثر او در تقابل با نویسندگانی مانند گلشیری قرار دارد که بر عنصر زبان تاکید فراوانی داشتند.

اسدی جوزانی یادآور شد: نثر داستانی یادعلی در عین سادگی و پیراستگی از حشو و زواید به دور است.

یعقوب یادعلی (۱۴۰۰-۱۳۵۰) از نویسندگان نسل چهارم داستان‌نویسی ایران بود که آثارش نشان‌دهنده ذهنی تجربه گرا و دغدغه مند است.